Işık olan kendime,
ışık olarak yaklaşıyorum.
Birbirimize uzanan
aynı parıltının iki ucuyuz
ve birleştiğimizde
bütün zincirler,
bütün prangalar
bir anda, birden
çözülüveriyor.
O an,
tam bir ışık oluyoruz.
Eteklerimde
uçuş uçuş serinlik,
tenimde hafiflik,
içimde çocuksu bir şenlik…
Güzel bir kapıdan süzülüyorum,
sonsuz bir huzurun
tam içine dalıyorum
sessiz, serin ve derin.
Nihayet esenlik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder