Kurtulamıyor bazen insan kaçmak istediği şeylerden. Bazen? Hastalıklı bir ruh hiç kurtulamıyor. Bazen değil.
Adını koyamadığı travmalarından uzaklaşıp olmak istediği yerlere yaklaşmaya çalışırken travmaları sırtından asılır ve kendine çekmeye çalışır. Onlardan kaçmaya çalıştıkça sendeler, düşer.
Kendine dönmek istiyor belki sadece… Varmak istediği yerlerden, yollardan ve yanında olmak istediklerinden bile vazgeçer kendi için. Yine de beceremez.
Yaşama tutunmak için denediği her yol dönmek istemediği travma yollarına çıkar. Aynı nefes darlıklarını, boşlukları, boş umutları ve baş ağrılarını yeniden yaşar.
Her yanılgısında, hayal kırıklığında nasıl iyileşeceğini yeniden sorgular, bilemez ve başa döner. Bu döngüden hiç çıkamayacakmış gibi hisseder ve yine boşluğa düşer.
“Olmuyordu. Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.” (Aylak Adam)
